به گزارش سراج24؛قرآن کتاب کریم و کتاب هدایتی است که هر کس با آن نشست و برخاست کند، بینایی او افزوده می‌شود و قلب او به نور هدایت روشن و توانش برای پیمودن راه حق مضاعف می‌شود. ماه مبارک رمضان امسال بر آن شدیم تا هر روز از این ماه نورانی، با خواندن یک آیه از قرآن مجید، سطر سطر زندگی‌مان را به آیات قرآن مزین کنیم و روزانه تدبری در یکی از آیات داشته باشیم.
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (آیه ۱۳۹ سوره آل‌عمران)
ترجمه تدبری
و َلَا تَهِنُوا وَ لَا تَحْزَنُوا نه درباره آینده نگران و ناامید باشید و نه برای گذشته حسرت زده و ناراحت، وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ چرا که شما همیشه برتر و پیروزید؛ به شرطی که مؤمن واقعی باشید. چون سنت قطعی این است که اگر به خدا اعتماد داشته باشید و طبق دستورات او عمل کنید، هیچ کس نمی‌تواند شما را شکست دهد و خدا نیز این اعتمادتان را ضایع نمی‌کند. اما اگر سست شوید یا ایمانتان ضعیف شود لزوماً برتر نخواهید بود و با شکست خوردن، ناراحتی و ناامیدیتان بیشتر می‌شود. پس در هیچ حالتی نمی‌توان به دلیل سستی و خستگی و به امید راحتی مقطعی بیشتر، دست از استقامت در مسیر خدا برداشت.
مکان و مکین
آدم بزرگ پایین هم بنشیند، از همان جا چای را توزیع می‌کنند! این یعنی آدم‌ها هستند که به جا جایگاه می‌بخشند. یعنی اگر پایین باشند، پایین بالاست و اگر در بالا نباشند، بالا، پایین است. و تو گویی این آدم‌ها هستند که بالا و پایین‌ها را بالا و پایین می‌کند.
و ایمان عین همان بزرگ است. با هر که باشد، بزرگ، و هر کجا باشد، بالاست و با هر که نباشد، کوچک و هر کجا نباشد، پایین است. به همین خاطر خداوند به شکست‌خوردگان جنگ اُحد که به ظاهر پیروز نبودند و به ظاهر پایین می‌نمودند می‌گوید: وَ أَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ شما بالایید، اگر اهل ایمان باشید. یعنی اگر اهل ایمان باشید، پایین هم باشید، بالایید و اگر نباشید، بالا هم باشید پایینید. پس کسی که بویی از ایمان برده باشد و از اهالی ایمان باشد، نباید سستی کند. وَ لَا تَهِنُواْ چون از سازی که تارهای سستی داشته باشد نوا و نغمه خوشی به گوش نمی‌رسد. و آن چیزی که ساز وجود آدمی را کوک می‌کند ایمان است. کسی که بوی ایمان با خود دارد، نباید کمترین حزن، اندوه و نگرانی به خود راه دهد. وَ لَا
تَحْزَنُوا غمین و محزون نباشید.
غصه در آن دل بود کز هوس او تهیست
غم همه آنجا رود، کان بت عیار نیست
پیروز همیشگی
قرآن تمام آن چیزهایی که عناصر و عوامل سازنده سعادت و خوشبختی محسوب می‌شوند این‌ها و ده‌ها چیز غیر از این‌ها را به آدم‌های باایمان نوید می‌دهد.
اینکه در مواجهه با دشمن‌ها و دشمنی‌ها از نصرت و مدد خدا برخوردار گردد این هم یک شرط دیگر سعادت، خوشبختی و کامیابی است. البته مادی به خدا معتقد نیست؛ اما ما با مادی اسم خدا نمی‌آوریم؛ می‌گوییم آقا شما در این تلاش مادی‌تان در این تلاش اجتماعی‌تان، در این جهادتان که دارید انجام می‌دهید، اگر بدانید یک نیرویی فرضا ماورای نیروی ماده و طبیعت هست و آن نیرو با شما همراه است، این چطور است؟ یک‌چنین چیزی داشته باشید شما، یک‌چنان کمک و یاور و مددکاری برای خود فرض کنید، این چطور است؟ می‌بینید برق از چشمش می‌پرد، می‌گوید بسیار خوب است. چقدر جالب است که انسان نیرویی ماورای نیروی ماده و مادیات، پشتیبان خود داشته باشد که وقتی با دشمن‌ها و دشمنی‌هایشان، توطئه‌هایشان، دسیسه‌هایشان، جلادی‌هایشان روبه رو می‌شود، معتقد باشد و بداند که آن نیروی ماورای ماده، کمک‌کار و حامی اوست. منتها مادی اسم خدا را بلد نیست، اعتقاد به خدا ندارد، اگرچه یقین هم به نبودن خدا ندارد. اما الهی که یقین دارد به وجود آن‌چنان قدرت مسلط و مصیطری، ماورای تمام این پدیده‌ها و متکی به اوست، ببینید چقدر در راه سعادت تندروتر و جالب‌تر حرکت می‌کند.
و اینکه بر جبهه‌ها و صف‌های مخالف برتری و رجحان داشته باشد، بداند که بالاخره برتری و رجحان و ارجحیت برای اوست. این هم خودش تأثیر عجیبی دارد در اینکه بتواند انسان، این راه را با سهولت بیشتری طی کند و اینکه بر دشمنان راه و هدفش که مانع و خنثی‌کننده تلاش اویند، پیروز گردد.
آدم همه این تلاش‌ها را بکند، بعد هم شکست بخورد؟ اینکه به سعادت نمی‌رسد پس یکی از مهم‌ترین عناصر سعادتمندی یک انسان این است که آخرش پیروز بشود. غیر از این است مگر؟ مگر مکتب‌های دنیا برای پیروزی نمی‌کوبند؟ پس یکی از عناصر و عوامل سعادت انسانی، فردی، اجتماعی و گروهی، این است که در مواجهه با دشمن‌ها
بالاخره بر آن‌ها پیروز بشود.
برگرفته از کتاب مسطورا؛ تبیین و حفظ ۳۰ فراز زندگی‌ساز قرآن کریم
